Ako bismo u nekom subjektivnom vizuelnom kolažu makabričnih slika iz bh. rata fotografiju šutiranja mrtve Bošnjakinje u Bijeljini 1992. godine od Arkanovog “tigra” mogli proglasiti najpotresnijom i najjezovitijom s početka ove tragedije, onda bismo fotografiju 24-godišnjeg bosanskog vojnika Senada Medanovića u ključkom selu Prhovu 22. septembra 1995. godine, ispred njegove spaljene porodične kuće, mirne duše mogli okarakterizirati kao najbolniji i najganutljiviji prizor skraja rata